Een lang weekend naar Orlando

RJ heeft het weer voor elkaar; een gratis coupon van 25 dollar te besteden bij alle voorzieningen op het hotelterrein en bepakt met Starbucks koffie en (red RJ: overheerlijke, voor ons eerste keer) donuts van Krispy Kreme stappen we na uitchecken in de auto.

De eerste stop is de accountant. In Florida moeten we belasting betalen over de huurinkomsten van onze villa. Dit gaat Steve Bell van Harding Bell International doen en volgens de wet moet hij even checken of onze gezichten ook echt wel overeenkomen met de paspoortfoto’s. Ik zie hem kijken van mij naar mijn foto … paar jaar oud maar het aftakelingsproces is al duidelijk ingezet. Gelukkig is hij te beleefd om wat te zeggen. Waar het bij de notaris nog oude jongens krentenbrood was en een geintje hier en daar; deze man doet daar duidelijk niet aan mee. Heel aardig, maar zo doodserieus dat alle grapjes al doodslaan voor je ze bedacht hebt (red RJ: zelfs het pand was doodsaai …).

Vervolgens snel door naar Panera Bread (red RJ: bij Celebration aan de 192) waar we op het terras in een stralend zonnetje wachten op Basil van de management company.

Ik zie een rij mannen aankomen en denk in eerste instantie dat het een groepje gevangenen is. Later blijkt dat het medewerkers van een nabijgelegen ziekenhuis zijn, minor difference …

Basil van Great American Vacations komt en het is meteen reuzegezellig. Hij is heel extravert en enthousiast en tegelijk heel kundig. Hij weet waar hij het over heeft en we laten de verzorging van het huis met alle vertrouwen aan hem over ! Als we na een tijdje afscheid nemen, waarbij al volop “gehugd” wordt, krijgen we in de auto al een mail met uitgezette actiepunten die we net besproken hebben, kijk … daar houden we van!

We maken een stop bij de Walmart voor het inslaan van een beschamende hoeveelheid M&M’s … de nieuwe smaken koffie en caramel zijn goddelijk. Ter verdediging zeg ik wel nog even dat we ze ook mee hebben genomen voor de kids en de “peetouders” van Shy. Ook hier weer uitgebreid kerst en het voelt toch raar om naast de badjes in de airco te kijken naar alle kerstspullen. Via de zelfscanner langs de greeter in kerstsfeer weer naar buiten en zo gaan we dan op weg naar het vliegveld wat mij altijd weer wat kriebels bezorgt.

 

We leveren de heerlijke grote auto weer in, en kunnen overal snel doorlopen; we hebben dus nog tijd zat. RJ tikt me ineens aan: ‘we hebben toch nog genoeg tijd hè ?’ … Ik voorzie de rest van de tijd shoppen in de airport-winkels … Maar wat blijkt; er zit een Outback in de terminal ! Dus er moet nog een laatste steak naar binnen gewerkt worden door RJ; zijn grijns kan niet groter …

Van Hanneke kreeg ik ook de tip om de app van stichting Valk te downloaden en op 10 kilometer hoogte tijdens turbulentie is een aangename stem via deze app ademhalingsoefeningen met mij aan het doen en me gerust aan het stellen. Dat de rest van het vliegtuig vast denkt dat ik zit te bevallen in de stoel neem ik maar voor lief. Ik moet zeggen dat ik iedereen boek en app aanraad als vliegen een obstakeltje is, want het zorgt ervoor dat ik de vlucht in het algemeen veel rustiger ervaar.

Met argusogen bekijk ik gedragingen in het vliegtuig; blote voeten waar uitgebreid aan gepeuterd wordt, zeer lang toiletbezoek met ruikbare gevolgen voor de omgeving; niks menselijks is ons vreemd zullen we maar denken.

De kids hebben het heerlijk gehad met hun grote zus en onze afwezigheid is deze paar dagen goed gevierd. Het meest enthousiaste welkom komt dan ook van Shy.

Wat hebben we het ontzettend leuk gevonden dat er zoveel mensen hebben meegelezen! Dank jullie wel voor jullie moeite en zeker de mensen die ook nog hebben gereageerd, dank jullie wel!! De mensen die zich ingeschreven hebben voor updates zullen wij meenemen naar volgende blogs en ook de vrienden die de updates via de facebookgroep krijgen. Jullie kunnen zelf makkelijk ontvolgen als jullie er geen prijs meer op stellen.

Wij vonden het in ieder geval erg gezellig dat jullie mee gereisd zijn. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar in de ogen van de jongste 2 pubers zijn wij oud en prehistorisch. Toen we zeiden dat er wel maar mooi zo’n 1600 mensen per dag gemiddeld hebben meegelezen met het blog hoorden we woorden als ‘dope’ en ‘wix’.  We weten het niet helemaal zeker maar ik denk dat we door jullie in achting zijn gestegen. DANK JULLIE WEL!!

Vandaag is de enige dag dat we niks op de planning hebben staan. En beloofd is beloofd; ik ga mee naar de outlet. Onderweg zeg ik niks over de heerlijk comfortabele manier van vervoer; natrappen richting het rode kreng zou wel erg akelig zijn toch ? Dus, op naar de outlets. Nou is dat shopgedeelte altijd een dingetje bij ons. Waar RJ er geen genoeg van kan krijgen, ga ik liever rechtstreeks naar de winkel waar we iets moeten en dan ook rechtstreeks weer weg. Beetje zo, maar dan omgekeerd.

BEHALVE … bij mijn absoluut zwakke plek. Van een afstand hoor ik al indringend gefluister: “Kom toch, ik sta op je te wachten”. En ik kan geen weerstand bieden aan de zoetgevooisde stem. In my defense …. ze spelen het ook niet eerlijk. Als ze 80!!!% korting bieden (red RJ: ik moet toch even ingrijpen hier; technisch gezien is het 20% óver 60% korting, dus slechts 68% korting. Maar ze doen het slim !), is het toch net of ze geld meegeven en je dief zou zijn van je eigen portemonnee. En als het schatje dan binnen staat te roepen en te lonken, ga ik overstag. Ik weet het, het vlees is zwak …

We kregen een berichtje van Sjon en Bianca die ook hier in Florida zijn of we tijd hadden om even samen koffie te drinken. Samen met hun dochter Romy en Julian ontmoeten we ze bij de Starbucks in de Premium Outlets. Het is toch een vreemde gewaarwording; als je elkaar al zo lang volgt, heb je het gevoel dat je elkaar kent. Totdat je bedenkt dat het eigenlijk wel even beleefd is om je voor te stellen.

Na een uurtje gaat ieder weer zijn eigen weg. Zo’n outlet is gewoon topsport en door de giga kortingen sta je met verbazing te kijken. Coupon op korting en dan nog eens een extra couponnetje. Heel anders dan de outlet bij Roermond bv waar ik nog steeds groen uit sla als ik naar de zgn ‘kortingsprijs’ kijk. En zo kopen we al zingend de kerstcadeaus voor de hele familie.

In de middag kiezen we een scenic route. Op Florida Backroads Travel vind je routes en dagt(r)ips die wat minder bekend zijn bij de meeste toeristen. Het eerste deel ben ik hard aan het zoeken naar het scenic in de route…

Niet zo scenic…..

Nog minder scenic…

En dan begrijp ik hoe dat kwam … hij had er ook nog geen gehad deze trip.

Maar even later komen we op leuke plekjes en genieten we van de omgeving. We volgen wat bordjes Historic Route; daar hebben ze hier een ietwat ander beeld bij dan bv in Frankrijk, maar leuk is het wel!

We komen zelfs in het originele Davenport, waar hieronder de City Hall ! Bij Davenport denken wij toch vooral aan de villa wijken; onze villa op Solterra staat namelijk formeel ook in Davenport.

We eindigen in Celebabration. Als je hier Mary Poppins of Gene Kelly voorbij ziet lopen, zou je niet eens verbaasd opkijken. We wandelen wat bij het meer en vinden in de avond een mooi plekje buiten bij Celebration Town Tavern die goede recensies heeft op tripadvisor (Red RJ: nummer 1 zelfs).

Behalve die tassen van vanmorgen spaar ik  nu opeens ook glazen … dat je daar eerst een heerlijke cocktail voor moet opdrinken voor je het gratis glas mee naar huis mag nemen noemen we maar collateral damage.

We kunnen ons nog net beheersen om de borden niet af te likken zo lekker is het hier. Heerlijke starters om te delen en bekend om hun heerlijke visgerechten. Maar ook als je niet van vis houdt, is er nog keuze zat.

“Thuis” aangekomen zijn we behoorlijk moe en ploffen op bed en vinden we een lief briefje van het kamermeisje nav ons briefje van vanmorgen. Dat zal een goede nachtrust worden met haar zegen.

Laat ik beginnen met zeggen dat ik echt geen zeur ben en ook echt wel wat kan hebben. Maar naast ons is het een lawaai van jewelste. Ik weet niet wat ze zijn aan het doen en som verfoei ik mijn levendig inbeeldingsvermogen, maar het is zo’n lawaai waarvan ik elk moment verwacht dat de buren door de muur heen op visite komen. Zou ik ze even moeten gaan vertellen hoe het met Little Miss Corvette afgelopen is ? Dat zal ze leren wat er gebeurt met lawaaige types …

Goed voorbereid stappen we met een dikke map papieren op tijd naar buiten om aan deze bijzondere dag te beginnen. Goed voorbereid staan we even voor 9 in de (lange …) rij te wachten tot de deur van de bank open gaat. Goed voorbereid nemen we plaats in het ons aangewezen kantoor en nog beter voorbereid zitten we ekaar glazig aan te kijken als de bankmedewerker om onze paspoorten vraagt ….. Natuurlijk, we gaan alleen maar tekenen voor een huis en een bankrekening openen in een ander werelddeel, wat zou je nou in godsnaam met een paspoort moeten doen …

Beschaamd proberen we redelijk ongemerkt weg te komen, maar ja, DAT is een beetje lastig in die bolide … We scheuren snel op en neer en een uur later zijn er nieuwe rondes, nieuwe kansen. Wat een service bij die bank zeg! Bij binnenkomst wordt iedereen heel vriendelijk welkom geheten en het ongelooflijke gebeurt, de mensen zeggen ook heel vriendelijk wat terug. Geen brom, geen knikjes, maar stralende lach en vrolijk alsof aan iedereen de loterij wordt uitgekeerd. Ondanks dat onze afspraak een uur verzet moest worden, krijgen wij excuses omdat we 4 minuten moeten wachten. Mijn mond zakt nog net niet tot op de grond..

Een bankrekening openen gaat redelijk makkelijk bij Wells Fargo (red RJ: aanrader, mooie App ook, alles online; Chase werkte niet mee …); het enige dat we moeten laten zien is een paspoort en een credit card. Een rijbewijs kan ook, maar kost meer typwerk vandaar de voorkeur voor cc en in no time mogen we als laatste de layout van ons bankpasje kiezen.

Vervolgens als de wiedeweerga naar de notary om een document te ondertekenen waarmee de management company gemachtigd is om sommige handelingen zoals het contact met utility companies. We moeten tot onze verbazing bij een UPS kantoortje zijn waar op zaterdag ook de notary aanwezig is. Achter de balie staat een man op leeftijd in zomers UPS uniform en sneakers postpakketten af te wegen. Even later zijn wij aan de beurt en vragen naar de notaris. De postmijnheer en de notaris schijnen een en dezelfde te zijn en voor 7 dollar hebben we 5 minuten later een gestempeld document in handen. Daar kun je in Nederland nog net een handje voor schudden! We vallen echt van de ene verbazing in de andere, maar wat vinden we het leuk om ook eens op deze manier kennis te maken met de gebruiken hier in Florida.

Na een pitstop bij de Target waar al veel in kerstfeer te vinden is, rijden we door naar Solterra Resort.

We mogen van de huurders even binnen kijken in het huis voor we officieel gaan tekenen. Eigenlijk had ik graag alvast wat potten met een palmboom etc willen neerzetten bij het zwembad, maar ja…. dit

en dat

dat matcht niet samen.

Met droge ogen stelt RJ nog voor dat ik de palmboom dat kleine stukje wel nog voor in op schoot kan zetten met het dak open … het erge is dat hij het nog serieus meent ook. Nee, dat zal niet opvallen …. een rode cabrio met een palmboom erboven uitgestoken.

Op het resort zien we dat er inmiddels een pool/grilbar is geopend. Vanuit de lazy river kun je zo een hapje en dankje nemen mocht je een dagje in en rond de villa willen blijven, ideaal. Het voelt onwerkelijk om door de villa te lopen en we moeten even knijpen. De huurders hebben het netjes opgeruimd en zijn weg gegaan zodat wij rustig kunnen kijken, hoe lief is dat nou!!!

Dan gaan we toch op weg naar het officiele gedeelte in Winter Park. Wie nu denkt dat je bij een deftige notaris in pak terecht komt, heeft het verkeerd. In korte broek en flipflops met de hond erbij wordt er nog net niet onder het genot van een pilsje getekend. Bruno, zo heet de notarishond, springt op schoot en doet de eindcheck.

 

 

Dit moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden!! We doen dit samen met Ryan en Hanneke die op hun laatste avond hier in Florida tijd maken om samen te proosten en een hapje te eten (red RJ: uiteraard de grote Porterhouse, en ik kon zelfs Ryan overhalen) bij de Outback. We hebben een super gezellige avond en de ober werkt daar graag aan mee!

Maar vieren doen we heel graag ook met de mensen die al zolang de moeite nemen om ons blog te volgen en daarom hebben we een “deel en win”-actie op de Facebookpagina van “Villa A touch of Dutch” gezet.

    

Na afloop van de avond lopen we terug naar de auto en slaakt RJ een diepe zucht. “Wat een geweldige kont he…” klinkt het vanuit zijn tenen. Terwijl ik  me nog even verbaasd afvraag of dit echt over mij gaat, valt het kwartje. Miss Corvette met haar uitdagende rondingen is het middelpunt van zijn affectie en dat is de druppel … Zij eruit of ik eruit …

Thuis aangekomen geef ik haar de genadeklap als ik RJ fijntjes wijs op de nadelen als hij morgen nog wil shoppen. Peinzend zegt hij dat hij inderdaad morgenochtend toch een meer praktische auto gaat halen en dat dit leuk was voor even, maar geen blijvende liefde.

Met een gemeen lachje wens ik de Lady in Red welterusten en staat er nu een andere as we speak.

Wat een stoere vent he …. met zijn lekkere kont …

In no-time zijn we vanuit huis in Dusseldorf waar het ontzettend rustig is. De liefde van RJ staat veilig geparkeerd (red RJ: en wordt door een robot naar een veilige plek gebracht) en zo zijn we even later klaar voor vertrek.

We zijn snel door de security heen, maar vlak voor we bij de gate zijn, is een tweede security. Daar worden onze papieren bekeken door een jongedame die RJ met een stralende lach en een knipoog door laat en mij onverbiddelijk doorverwijst naar een extra uitgebreide check.

De vlucht naar Atlanta verloopt prima; bij Delta bieden ze gratis wifi aan tijdens de vlucht dus ik word afgeleid door WhatsApp en Wordfeud, fijn !! Het boek over vliegangst vind ik serieus een aanrader! Alle geluidjes waarbij ik tijdens vorige vluchten nog riep: “Zie je, daar gaan we !” worden uitgelegd en het brengt mij rust (en RJ daarmee ook).

   

De overstap gaat heel snel, het is zelfs een gezellige boel in de rij voor immigration. Totdat we bij de security check komen voor de connecting flight en ik WEER eruit gepikt word voor lichaams en explosievencheck. Ik heb kennelijk echt een boeventronie …

  

Voor mij is het de eerste keer dat ik op Orlando airport aankom en wat een warm welkom! Ik loop recht in de armen van mijn grote liefde!!

   

Bij de kofferband roept een vrouw spontaan over mijn BFF …. Love your bag, it’s so cute ! BFF gloeit helemaal van trots en ik zucht eens …. zo fijn om weer in Amerika te zijn. Aardig, spontaan, LOVE IT!

RJ loopt al met verende tred naar Alamo, this is the moment. Hier heeft hij zich de hele reis op verheugd, het uitzoeken van DE auto. Ik loop door want RJ gaat altijd onderhandelen en laat ik daar nou op zijn zachtst gezegd niet goed in zijn …  Ik ben de doos die zich altijd alles laat aansmeren omdat ik geen nee meer durf te zeggen als iemand heel vriendelijk iets laat proeven, kijken, aanbiedt.

Had ik het maar niet gedaan …. met argusogen zie ik hem al grapjes maken en lachen bij de balie van Alamo. En de schrik slaat me om het hart als hij aankomt met zijn jongensdroom. Een knalrode Corvette cabriolet (red RJ: met echt alles erop en eraan, tot aan heads up display) die alle aandacht op zich vestigt door alleen al het geluid en die vooraan geparkeerd staat waar iedere huurder langs moet. Mijn rode kop matcht in ieder geval goed en ik wil alleen nog maar weg. Dit is een auto voor een macho met zijn strakke beauty … niet voor een vrouw van middelbare leeftijd met kraaienpoten en uitgroei bij de haren die bij God niet weet hoe ze zich uit dit kreng moet hijsen. (red RJ: betere foto’s in daglicht volgen)

  

En on top of it all komen we er bij de tol achter dat credit card niet geaccepteerd wordt en het geld achter in de kofferbak ligt. Terwijl de rij langer en langer wordt en wij zelfs het knopje niet vinden om de deur  open te krijgen, bromt de man van de tol wat sarcastisch dat we maar (red RJ: gratis dus !) door moeten rijden …. I see you’re having some problems gettting used to that ride … Nou schuurde ik al bijna met mijn billen over het wegdek maar het lukt me toch om nog dieper weg te zakken. Onnodig te zeggen dat deze auto morgen wordt ingeruild voor iets normaals….

De hotelkamel ziet er prima uit en het bed ligt heerlijk. Morgenochtend hebben we om 9 uur afspraak bij de bank en gaat het officiele deel beginnen.

We kregen een vraag wat er nu echt anders is dan wanneer je in Nederland een huis koopt. Ik weet niet of in andere staten weer andere regels gelden, maar hier in Florida komen de meeste kosten voor rekening van de verkoper in plaats van de koper, een groot verschil. Omdat we zoveel vragen hebben gekregen over hoe eea nou in zijn werk gaat, hebben we een overzichtje erbij gedaan van wat wij, van wat ik voor het gemak even de notaris noem, gekregen hebben. Zo kunnen degene die het wilden weten zien wat er bij komt kijken.

Wij hebben wel zelf gekozen om voor de koop nog een bouwinspectie te laten doen en een eigen makelaar de papieren te laten nakijken. Deze kosten komen uiteraard voor eigen rekening, maar dit is geen verplichting om te laten doen.  Maar ik weet niet of jullie een van de laatste afleveringen van Ik Vertrek hebben gezien. Daar gaat een koppel naar het buitenland en ze DACHTEN dat de papieren wel in orde zouden zijn, ook al begrepen ze er niet veel van. Het mag duidelijk zijn dat dat een recept is voor veel ellende (en een smeuige uitzending) waarbij ik alleen al bij het zien vanaf de bank aan de zuurstof moet. Dus wij zijn voor check, check dubbelcheck gegaan. En nu gaan we vandaag zien of dat zijn vruchten heeft afgeworpen. We’ll keep you posted !!

Op een heerlijke zonnige Floridiaanse vakantiedag kwam RJ redelijk terloops met het bericht dat onze vakantievilla te koop stond. Of dat niks voor ons was. De spreekwoordelijke donderslag donderde bij mij nog even aan de heldere hemel door; RJ daarentegen werd met de minuut enthousiaster.

Het zal dan ook niemand verbazen dat we nu een avond voor vertrek richting Orlando zitten om alles goed af te handelen. De kinderen blijven thuis, met onze waakhond, want grote zus komt ‘oppassen’. Dit wordt eigenlijk niet echt een vakantieblog aangezien er heel wat geregel bij komt kijken. Maar misschien vinden sommige mensen dat ook wel eens leuk om te lezen.

De contracten zijn getekend, afspraken met bank, management company en de law firm die real estate closings regelt zijn gemaakt en de huis inspectie is ook uitgevoerd. In mijn rijke fantasie zag ik al “Ik vertrek” achtige praktijken en om te voorkomen dat de buren een of ander wazig recht hebben om God-weet-wat in onze tuin te mogen doen, hebben we alles driedubbel laten checken.

De avond dat we het koopcontract door alle partijen ondertekend retour kregen, was toch wel erg bijzonder! Super trots en blij zijn we met onze villa A touch of Dutch. Aangezien het de bedoeling is dat ik me met boekingen, contact met huurders en website/social media ga bezig houden, werden mijn nauwelijks ontwikkelde internetskills danig op de proef gesteld en heb ik nog nooit zo veel lelijke woorden gebruikt als tijdens het maken van de website. Op het moment dat ik alles had geupload en ik HEUS niet iets verkeerds had gedaan waardoor de helft weer kwijt was, heb ik zelfs mijn pc bijna uit het raam gegooid.

Maar goed, website, facebookpagina en instagramaccount zijn een feit en dit weekend houden we een leuke winactie via de facebookpagina (zie ook de link op onze website van de villa) dus waag gerust een gokje! En oh ja….mocht je zoeken naar onze website, zet dan “villa” voor “A touch of Dutch” anders kom je bij een massagesalon terecht en dat is niet van ons …

Maar vol trots lieten we het aan de kids zien toen het eenmaal redelijk af was. Zij kwamen nog met ideeën zoals een asijdahdhdshghds app die je via een dhdgghsgvgyy feed kunt laten werken … of zoiets … voor mij is het allemaal Chinees.

Morgen vliegen we dus met Delta via Atlanta vanaf Dusseldorf naar Orlando. Onze villa is verhuurd dus we hebben een kamer in Marriott’s Grande Vista, centraal gelegen ten opzichte van de plekken waar we afspraken hebben (red RJ: en op kruipafstand van de Orlando International Premium Outlets).

Mijn literatuur neem ik ter harte …. hopen dat het doet wat het belooft.

En wat ik persoonlijk het meest bijzondere vind van de hele onderneming ….. wat hebben wij een schat aan hulp gekregen van andere huiseigenaren!! Zo lief, zo behulpzaam en enthousiast. Ron en Monique Biegelaar, Edwin en Wendy Boer, maar ook twee mensen die zelf ook hun huizen willen verhuren hebben ons altijd van informatie en hulp willen voorzien. Remco Teeuwsen en Boudewijn Maurits hebben allebei een prachtige villa waar ze zelf van genieten maar waar ze ook heel goede gastheren zijn voor hun huurders.

We willen ze via deze weg dan ook nogmaals ongelooflijk bedanken en hopen dat jullie ook allemaal een kijkje nemen op hun websites bij het zoeken naar een mooie plek om vakantie te vieren.

Villa Remco: www.huurvillaflorida.nl

Villa Boudewijn: www.vacationinflorida.nl