Dag 3 – When nature calls / bonfire of the manatees

Op de eerste plaats super bedankt voor jullie lieve reacties, erg leuk dat jullie weer mee lezen. Wat betreft de nieuwe uitdaging … Amerikanen zijn wat sneller dan ik, dus thuis ga ik meteen aan de slag met de website etc en post dat zo snel mogelijk. Jullie aanmoediging werkt in ieder geval goed, dank daarvoor !

We zijn weer vroeg wakker en hebben via WhatsApp contact met Ronald die meldt dat er, toen hij gisteren landde, wel een grote auto stond en hij zelf ook een mooi exemplaar heeft gescoord. Tegen zoveel mannengeweld kan ik niet op en in no time staat RJ om 6 uur gewassen en gestreken klaar om naar het vliegveld te rijden waar Alamo huist. Ongeveer drie kwartier later ontvang ik alleen deze foto via WhatsApp … een blijde boodschap …

Het is een flinke jongen geworden van ca 2500 kilo en hij heet Tahoe, een flinke bevalling maar dan heb je ook wat …. (red RJ: splinternieuw; de stickertjes zitten nog op de knopjes)

Even ter uitleg … er is absoluut niets mis met de Edge of welke auto dan ook en thuis rijdt RJ ook vrolijk rond in mijn Kia Picanto of op de oude postcodeloterijfiets van zijn moeder. Maar een vakantie in de States is pas echt vakantie als hij zijn aardbeitjes, steak en de grote auto heeft …. oh … en ik mag er ook bij.

Dus stap ik even later naast een super happy RJ in en gaan we op weg naar Merrit Island waar we de Black Point Wildlife Drive willen doen. Aangekomen bij de ingang betaal je 10 dollar en pak je je toegangskaartje. Er zit niemand bij ter controle, maar iedereen betaalt gewoon zoals het hoort.

We zijn hier vlakbij de Atlantische kust waardoor je soms wat vlagen van de zeelucht ruikt. Bij het bord staat dat ook hier weer veel wildlife te vinden is, dus speurend vervolgen we de weg.

Op een enkele vogel na zien we helemaal niks en we besluiten op enig moment een stuk te gaan lopen over een pad tussen water door. Links en rechts ritselt van alles en als ik op een gegeven moment een harde plons vlak naast me hoor, weet ik dat ik over onvermoede sprintkwaliteiten beschik.

We geven de moed bijna op totdat we bij een boom komen waar een Bald Eagle koppel hoog in de bomen zit; het is breading season en hun nest schijnt vlakbij te zijn. Mooi om dit symbool van Amerika in real life te zien  !

We raken in gesprek met een pensionado die met een grote telelens foto’s staat te maken, hij geeft ons zijn kaartje en belooft wat foto’s te mailen  (red RJ: foto nog niet binnen van die man, dus hierbij de slechte vanaf ons eigen mobieltje).

Verderop ligt een alligator aan zijn tan te werken en komen we langs een water waar we springvissen in en uit het water zien jumpen.  Uiteraard druk ik de hele tijd net niet op tijd op het knopje en ik fl… mijn mobieltje bijna het water in, geduld is een puntje van ontwikkeling …

Dan rijden we door naar het Manatee Observation Deck waar vaak Manatees te bewonderen zijn. We zien inderdaad af en toe een kopje boven komen, maar krijgen niet echt goed zicht.

Na enige tijd rijden we een stukje terug en besluiten we ons geluk te wagen bij de boatramp aan de andere kant van de brug. En we worden op onze wenken bediend!! Eerst langs de ballotagecommissie ….

En als de gieren een stapje opzij doen, mogen we door en komen we bij de speeltuin van de manatees. We lopen van de ene kant naar de andere kant en weten niet waar we kijken moeten. Deze goedmoedige vriendelijke knuffeldieren zijn beschermde dieren en wat mooi om ze hier in een grote groep te zien spelen en zwemmen. We zien zelfs op een gegeven moment een dolfijn die ook een kijkje komt nemen.

Na een hele lange tijd rukken we ons met moeite los van dit prachtige gezicht. Mocht je dus een keer daar zijn en minder geluk hebben bij het Manatee Observation Deck, probeer dan zeker ook even te kijken bij de boat ramp.

Op de terugweg in Titusville stoppen we bij een restaurant voor lunch, Dixie Crossroads. Bekend om zijn Rock Shrimps, een soort garnaal met de hele harde schaal. Vers seafood is hun specialiteit, en een soort oliebollen als hun voorafje wat we toch maar laten staan. Het restaurant zou zeker wat restyling kunnen gebruiken, maar hier schijnen de rijen soms tot buiten te staan. En niet voor niks … we kiezen de Rock Shrimps en de Scallops en ik besef nog net op tijd dat borden aflikken niet netjes is …

De combinatie van het heerlijke eten en de supervriendelijke bediening maakt deze plek een aanrader en wij vinden het niet gek dat het een hoge notering heeft op tripadvisor. RJ is ook in zijn nopjes, want er staat gratis visvoer om buiten de vissen te voeren.

Eenmaal thuis  relaxen we lekker, lezen we wat en hebben we contact met het thuisfront die samen zijn gaan karten en lasergamen.

In de avond hebben we om half 7 afgesproken met Ron, Monique en Ronald bij de Longhorn (red RJ: de NY Strip steak was weer subliem), Michelle is ook gezellig mee en we kletsen volop bij. Na afloop gaan we naar het mooie Celebration voor een ijs bij Kilwins en blijven tot even voor tienen lekker buiten zitten. Life is Good!